NEREYE?

Zaman geçmiyor. Ben de her geçen gün kendimi kandırmaya devam ediyorum. Biliyorum ki aramayacaksın. Belki belkiler var ya hiç olmayacak aslında. Aksini düşünüyorum. Yine olmuyor. Her şey yolunda gidecek diyorum. Tamamdır diyorum. Olmuyor. Gitmiyorsun bir türlü! Rahat bıraksan artık beni. Çıksan gitsen. Önüme çıkıp durmasan artık. Orda mısın? Kısa, net birazda kabaca: ÇIK, GİT! Nereye gittiğin umurumda değil! Merakta etmeyeceğim söz. Biraz uzaklaşmak birbirimizden iyi gelecek eminim. Buna mecburuz artık. ‘Vur, dağıt’ hallerinden ikimizde yorulduk. Farkındasın aslında sende her şeyin. Biliyorsun beni. Ben de iyi bilirim seni. Hadi git şimdi. Veda falan yok. Belki bir gün… Neyse…